Zamanlar - I

Hayat zamanlardan oluşur

Hayat zamanlardan oluşur. Her şeyin bir zamanı vardır; yemenin zamanı, uyumanın zamanı, gülmenin zamanı, acı çekmenin zamanı, dans etmenin zamanı, sevmenin zamanı, veda etmenin zamanı... Bu zamanlar asla sürekli olmamalıdır yoksa döngü kırılır. Biri gelir biri gider... O zaman anlamlı bir hayatımız olur işte. Taş yerinde ağırdır, her şey zamanında güzel... Peki şimdi ne zamanı? İşte tüm sır buradadır. Şu anın ne zamanı olacağı bize kalmıştır. Kalbimiz doğru zamanı bize fısıldar. Bazen beynimiz buna karşı çıkar. Ama kalbi izlemek insanı yanıltmaz. Evet üzebilir ama yanıltmaz. Zamana karşı koymak kimseyi korumaz. Kalbe kulağımızı tıkayıp, o duygunun zamanını ertelemek acıyı yok etmez. Maalesef acı gecikmelerle beslenir, pek bir bereketlidir. Biz gömdükçe köklenir. En iyisi "evet şimdi 'acı zamanı' "deyip gözyaşları veya buruk bir tebessümle onu gün ışığına çıkartmaktır. Gün ışığında kurur, kavrulur acı , gittikçe ufalıp yok olur. Acı çekmekten korkmamaktır insanca olan; Ama sessiz, ama mağrur; Ama perişan, ama dimdik ayakta; Korkmamaktır bizi güçlü kılacak olan. Peki şimdi ne zamanı? Ertelenmiş zamanlar insanı esir kılar. Özgürlüğün temiz havaya denk olduğu bu hayatta, esaret sadece ölüm getirir. Kalbin ölümü, ruhun ölümü, mutluluğun ölümü... Her şey dengede saklıdır; gece-gündüz, iyi-kötü, ak-kara, dişi-erkek, mutluluk-üzüntü... Ertelenmiş üzüntü ikizi olan mutluluğu da öteler. Peki şimdi ne zamanı? Sevmenin zamanı? Dans etmenin zamanı? Affetmenin zamanı? Twitter: @selin_kunt