Günün en iyi anını denk getirmek her seferinde o kadar da kolay olmuyor. Diğerlerini göz önünde bulundurmam lazım ve isteklerini karşılamam gerekiyor öncelikle. Bugün için planım aslında ufak oğlanı alıp Nesin Vakfı’ na gitmekti mesela. Dışarıda arkadaşlarıyla takılmayı tercih etti ancak. Sabah sabah kahvaltı, ders, oyun derken eline bir kaç lira sıkıştırıp dışarı saldım veledi. Sonra kayın pederin yeni evine yaptıracağı sineklikler üzerine bir dünya oturup konuştuk, sonra ölçüleri alıp sipariş verdim, arada bir komşunun balkonunun izolasyonunu yenilenmesi gerekiyormuş, mastik aldım ve akşam altı gibi yapmaya söz verdim ve akşama halledeceğim. Sonra ex hatunla vedalaşıp öptüğümün Kiptaş’ ına geri döndüm. İlişkiler biraz karışık ben de, çok da anlatmaya hevesli değilim de zaten. Sadece ayrılmak üzere olduğum aileme yakın bir yerlerde tek başıma yaşıyorum diyelim şimdilik. Günün en iyi anını yakalamak için iki saat harcadıktan sonra artık başlayabiliriz.
Transa geçmek ya da ilham yok bugün. Her zaman böyle olmuyor, bazen beyninde dört nala hikayeler dolaşıyor, bazen de bir şey büyüyor büyüyor ve en sonunda dökülüyorsun. Ben yazdıklarım kadar iyi bir adam değilim, ancak yazdıklarımda anlattığım gibi kötü bir hayatım da yok benim. Herkes kadar hayatın içinde kimseye eyvallahı olmayacak mesafede geçinip gidiyorum bu hengamede. İşim gereği sabahtan akşama kadar büyük boy iki ekran karşısında bir bilgisayarın başında oturuyorum. Telefonlar geliyor sürekli ve çözüm arıyoruz müşterilerin ekranına bağlanıp. Bildiğim bir iş, seviyorum da uğraşmayı ancak ne işimden ibaretim ne de diğer şeylerden. Hepsinin birleştiği bir yer var ve bu benim hayatım. Yalnız tüm bunlardan bağımsız bir şey daha var içimde çocukluktan beri içimde büyüttüğüm, entelektüel paralel evrenim. Kimseyle paylaşamadığım sadece kelimelerin birleşirken ortaya döktüğü bir dünya. Her şey var orada, İsildur’ un kılıcından George Orwel’ in “Dali’ den Karakurbağasına Bazı Düşünceler” kitabından arta kalan ve akla gelen gelmeyen, takılan takılmayan her şey. Gözlem ustası değilim ben, hayatıma hikaye kaynağı olarak da bakmıyorum, mevzularım çok karışık, çok farklı. Uçuşuyorlar durmadan ve zihnime çakılıyor bazıları. Duman solisti Kaan Tangöze’nin eski sevgilisi, Türkiye Mason Locası başının kızı Ahu Paşakay’ın intiharı aklımdan çıkmıyor örneğin. Sanırım doksan beş yılıydı, sonra Semra Özal’ ın puro içerken çekilmiş fotoğrafı, sadece yazı, fikir, olması da gerekmez, müzik, video, olay, gazete haberi, fotoğraf, film sahnesi gibi bir dünya ıvır zıvır birikiyor ben de. Tamamen bilinçsiz bir seçimler dizisi. Ne karar veriyorum ne de üzerine düşünüyorum. İlgimi çektiği yere kadar gidiyorum üzerine üzerine, sonra başka bir şey oluyor, onun peşinden sürükleniyorum. Eskiden daha yoğundu bu hal, şimdilerde yaşım icabı duruldum biraz. Ayrıca siyaset ve ekonomi çok ağır baskılar oluşturdu üzerimizde son yıllarda, kendimize ayıracağımız alanlar daraldıkça daralıyor ve bizi siyaset, ekonomi ve spor konuşan zombilere dönüştürüyor bu hal. Her yerde her zaman, kaçıyorsun, kaçıyorsun, yine yakalanıyorsun. haliyle bir müddet yazmaya ara verdim. Kulakları çınlasın issinabim “Elektrik faturasını nasıl ödeyeceğini hesap eden bir adam hiçbir şey yazamaz abicim!” derdi bir zamanlar. Evine icra gelmiş bir anarşisti aklına getir şöyle bir? Korkunç! Kaldırır sol elini oraya kadar sorun yok, ama “Tek yol devrim!” diye haykıracakken daha yolun yarısında sesi kısılır, sözcükler boğazına düğümlenir ve haykıramadan indirir o sol elini.
Neyse, işte durum biraz da böyle bizden yana. Beyaz tavşanı izlemeye devam…
“Lanet olası Federaller!” Yeni dönem yazarlar, dağılmak, parçalanmak, herbir şeyi bir birine katıp, karmakarışık ilişkiler, konular, olaylar bulmak zorundalar. Tolkien gibi inzivaya çekilip olmayan bir dünya üzerine kırk yıl çalışmak yok artık. Damıtmak, arınmak, sadeleşmek yok. Şairleşmek yok. Hareket, karmaşa, toplum, her şey içimize akacak bundan böyle. Kelimeler çeşitlenecek, uzayacak, karmaşıklacak, oyunlar oynayacaklar, süprizler hazırlayacaklar, şaşırtacaklar ve yan yana gelirken oluşan müziğin yerini sokağın gürültülü uğultusu alacak. Bunu bir örnekle taçlandırarak fazla beyin burulmasına neden olmadan gideyim ben. Çok popüler oldular bir ara, işte meydanlarda, alışveriş merkezlerinde ya da hava limanları gibi kalabalık mekanlarda, tek bir enstrümanla başlayan ve devasa bir topluluğa dönüşüp konser veren klasik müzik grupları veya dans eden grupları aklınıza getirin. Artık tek bir odada kalem ve defterle hemhal olmanız yetmiyor. Bunu topluluk içerisinde sergilemeniz gerekiyor, Orhan Pamuk olup her kitabınızın çıkışı öncesi kurgulu bir reklam kampanyasının aktörü olmanız gerekiyor. Ay ben bile sıkıldım kendimden şimdi, müsaadenizle ayrılayım yavaştan yavaştan…